περικοπή

η, ΝΜΑ [περικόπτω]

πληθ. οι περικοπές και αι περικοπαί

εκκλ. αποσπάσματα ή τμήματα τής Αγίας Γραφής τα οποία διαβάζονται στις διάφορες ακολουθίες τής θείας λατρείας, όπως είναι τα μέρη τών Ευαγγελίων και τών Επιστολών τών αποστόλων, που διαβάζονται κατά την Κυριακή ή στις εορτές

νεοελλ.

αφαίρεση τμήματος ή τμημάτων από κείμενο, κινηματογραφική ταινία, κ.λπ, («η ταινία προβλήθηκε χωρίς περικοπές»)

νεοελλ.-μσν.

1. σύντομο, συνήθως αυτοτελές, απόσπασμα κειμένου, χωρίο

νεοελλ.-αρχ.

1. το κόψιμο γύρω γύρω, αφαίρεση τμημάτων μιας ολότητας ή συνέχειας, ακρωτηριασμός, κολόβωση («ἡ μέντοι τῶν Ἑρμῶν περικοπή», Πλούτ.)

2. μείωση, ελάττωση, περιστολή, (α. «είναι αναγκαία η περικοπή τών δαπανών» β. «πλείστους ἠνίασε... τῇ περικοπῇ τῆς πολυτελείας», Πλούτ.)

αρχ.

1. (σχετικά με δένδρο) κλάδεμα

2. (σχετικά με μαλλιά) κούρεμα

3. τρυπανισμός

4. το έργο τού κτίστη

5. οι εξωτερικές γραμμές, το σχήμα ενός προσώπου ή πράγματος, το κόψιμο, το παρουσιαστικό

6. (για πρόσ.) εξωτερική εμφάνιση

7. (μετρ.) χωρίο που αποτελείται από στροφές και αντιστροφές

8. (κατά τον Ησύχ.) «κλοπή, ληστεία»

9. μτφ. πολυτέλεια, μεγαλοπρέπεια.